Parafialna Rada Duszpasterska – istniejąca w Parafii od 1979 roku – powoływana jest w celu podejmowania wspólnej refleksji przez duchownych i świeckich dla pogłębiania i formowania życia wspólnoty wierzących tworzących parafię. Działa ona zgodnie ze statutem zatwierdzonym przez Księdza Arcybiskupa Stanisława Gądeckiego.
Zadaniami Rady są:
1.szukanie możliwie pełnego światła dla rozpoznawania woli Chrystusa w stosunku do parafialnej wspólnoty;
2.podejmowanie wspólnego wysiłku dla coraz głębszego zakorzenienia wierzących w życiu Kościoła;
3.zapraszanie do wspólnoty wiary tych, którzy zatrzymali się na progu Kościoła bądź nie umieją odkryć w sobie pragnienia spotkania z Bogiem.
4.doprowadzanie do rozwoju świadomości poczucia wspólnoty parafialnej;
5.zajmowanie stanowiska bądź podejmowanie działań w imieniu wspólnoty na forum parafialnym i pozaparafialnym, także społecznym, w sytuacjach tego wymagających.
Rada realizuje swoje zadania przez:
1.ożywianie życia liturgicznego parafii;
2.koordynowanie działalności apostolatów parafialnych;
3.doradztwo w innych sprawach duszpasterskich;
4.doradztwo w sprawach gospodarczych;
5.włączanie w apostolską misję Kościoła możliwie szerokiego grona świeckich parafialnej wspólnoty;
6.szukanie dróg i środków pozwalających na dotarcie do tych, którzy szczególnie potrzebują umocnienia w wierze.
Rada do koordynacji różnych wymiarów życia parafialnego powołuje apostolaty i ich przewodniczących, a w szczególności apostolaty: liturgiczny, duszpasterstwa dzieci (katechetyczny) duszpasterstwa młodych, gospodarczy, charytatywny, środków przekazu, partnerstwa. W miarę konieczności mogą być tworzone inne obejmujące określone wymiary życia parafialnego.
Być może znaczna część wierzących nie ma tak pozytywnego doświadczenia w przeżywaniu parafialnej wspólnoty, jakie mamy szczęście doświadczać. Warto zaświadczyć, że warto i można podejmować trud – mimo różnych przeszkód – odczytywania swojego chrześcijańskiego powołania i przeżywania go w najbardziej naturalnym gronie wierzących, jakim jest parafia.
To doświadczenie zawdzięczamy zapewne wielu czynnikom, między innymi i temu, że parafia miała szczęście do duszpasterzy, a szczególnie jednego, który przed niemal dwudziestu laty umiał – odczytując przesłanie Soboru Watykańskigo II – podjąć pełne odwagi i wymagające mozolnej organicznej pracy wyzwanie wzbudzenia wśród ludzi świeckich świadomości współodpowiedzialności za Kościół. Parafia – mimo że miejska – jest mała, stwarza więc każdemu szansę wzajemnego poznania, twórczego współuczestnictwa i wyjścia ze świata anonimowości.
Parafia zawsze była miejscem różnorakich aktywności, ale przede wszystkim gorącej modlitwy w kościołach, których piękno sprzyja wspólnemu świętowaniu wiary. Liturgia zawsze była sercem życia parafii. W naszej dzielnicy mieszkają ludzie w większości od pokoleń, więzi rodzinne są silne, choć jest też sporo starszych i samotnych.
Wart zauważenia jest przykład Parafialnej Rady Duszpasterskiej, która istnieje już od dwudziestu czterech lat . Trwa mimo zmieniających się proboszczów i parafialnych zawirowań. Jest ona ciałem opiniodawczym, jednak w praktyce jej obecność wyzwoliła w sposób bardzo trwały wśród świeckich świadomość wspólnoty parafialnej i odpowiedzialności za nią. Głos decydujący przy podejmowaniu parafialnych decyzji ma proboszcz, jednak ważnym jest chyba wsłuchanie się w różne opinie i wspólne poszukiwanie dobra spraw, które wspólnocie są bliskie. Doświadczyliśmy tego, że Rada ta nie jest jedynie jakąś fasadą i pozorem współuczestnictwa świeckich w trosce o parafię, lecz żywym forum wymiany i ubogacania się.
Rada powołana jest w celu podejmowania wspólnej refleksji przez duchownych i świeckich dla pogłębienia i formowania życia wspólnoty wierzących tworzących parafię.
Zadaniem rady jest: szukanie możliwie pełnego światła dla rozpoznawania woli Chrystusa w stosunku do parafialnej wspólnoty, podejmowanie wspólnego wysiłku dla coraz głębszego zakorzenienia wierzących w życiu Kościoła, zapraszanie do wspólnoty wiary tych, którzy zatrzymali się na progu Kościoła bądź nie umieją odkryć w sobie pragnienia spotkania z Bogiem, doprowadzanie do rozwoju świadomości poczucia wspólnoty parafialnej, a także zajmowanie stanowiska bądź podejmowanie działań w imieniu wspólnoty na forum parafialnym i pozaparafialnym, także społecznym, w sytuacjach tego wymagających. Rada realizuje swoje zadania przez: ożywianie życia liturgicznego parafii, koordynowanie działalności apostolatów parafialnych, doradztwo w innych sprawach duszpasterskich, doradztwo w sprawach gospodarczych, włączanie w apostolską misję Kościoła możliwie szerokiego grona świeckich parafialnej wspólnoty, wreszcie szukanie dróg i środków pozwalających na dotarcie do tych, którzy szczególnie potrzebują umocnienia w wierze.
Rada parafialna koordynuje działania apostolatów obejmujące poszczególne dziedziny życia wspólnoty.
Szczególne miejsce przyznane jest trosce o liturgię, gdyż to właśnie ona stanowi podstawowy wyraz wspólnotowej obecności przed Bogiem. Sprawy liturgiczne ożywia Apostolat Liturgiczny. Jest praktyką przygotowywanie przez członków tego Apostolatu oprawy zgromadzeń liturgicznych i czynny w nich udział szerokiego grona parafian. Apostolat Charytatywny ma za zadanie koordynację parafialnej troski o potrzebujących, Apostolat Gospodarczy próbuje zawiadywać sprawami remontowo-organizacyjnymi. Apostolat Partnerstwa rozwija współpracę z zaprzyjaźniona parafią zagraniczną. Nieco impetu straciły – kiedyś intensywniej obecne – Apostolaty: Środków Przekazu (zajmował się parafialną biblioteką, która umarła śmiercią naturalną z powodu braku rozmachu i wszędobylskiej niechęci do czytelnictwa, a także propagowaniem prasy i filmów religijnych), Apostolat Duszpasterstwa Dzieci (katechetyczny) czy Duszpasterstwa Młodych, choć oczywiście praca z młodzieżą i dziećmi w parafii jest prowadzona.
W pracy rady ważnym jest, by zawsze mobilizowała do pójścia w głąb, by wytyczała kierunki najważniejszych działań tak, by życie parafialne nie było poddawane różnym niepowiązanym i często tylko akcyjnym działaniom, a wśród nich nie byłoby na przykład czasu na sprawy najważniejsze, na przykład przygotowanie niedzielnej liturgii. Rada powinna też czuwać, by w parafii kontynuowana była systematyczna katecheza, także dorosłych, by także intelektualne fundamenty życia religijnego mogłyby być konsekwentnie pogłębiane. W naszej parafii taką rolę spełnia chociażby Studium Pogłębienia Wiedzy Religijnej, które od lat stanowi forum myśli osób, które budowały intelektualne zaplecze swojej wiary.
LEITURGIA
– piękna liturgia jednym z najskuteczniejszych sposobów rozbudzania głodu wiary – dbałość o odkrywanie bogactwa tkwiącego w tradycji liturgicznej Kościoła i próba jego ukazania na miarę współczesnych wyzwań (piękna Eucharystia, liturgia godzin, modllitwa ciszy, dzwony wzywające na modlitwę, czynna współodopiedzialność parafian za modlitwę, piękny i odpowiedzialny śpiew)
MARTYRIA
– wymaga znalezienia środków nawet niekonwencjonalnych dla wyjścia poza konwencję działań duszpasterskich, które muszą odpowiadać wymogom czasu (zachowując oczywiście całe bogactwo doświadczenia przeszłości)
AGAPE
– wyjście ku opuszczonym i przygnębionym różnorakimi troskami parafianom, zapobieżenie skrajnej biedzie
– wzajemne umacnianie w wierze i pogodnym życiu chrześcijan